Russula adusta (gołąbek podpalany)
pod sosnami, zagłębione w mchu

owocnik

Russula adusta (gołąbek podpalany)
Kapelusz bardzo duży, średnicy 100-200 mm; początkowo białawy potem brunatnoszary, oliwkowobrunatny; rozpostarty, z zagłębionym środkiem, z wiekiem do szeroko lejkowatego; powierzchnia gładka, błyszcząca, początkowo lepka, potem sucha, brzeg nie prążkowany; skórka daje się oderwać jedynie na brzegu.

space

Trzon krępy, 30-60 x 15-30 mm; brudnobiały; powierzchnia sucha i gładka; twardy.

space

Pileus very large, 100-200 mm in diameter; initially whitish, later brown-grey, olive-brown; plane, umbilicate, with age to broadly infundibuliform; surface smooth, glossy, at first viscid, later dry, margin not striate; cuticle peelable only at the margin.

space

Stipe squatty, 30-60 x 15-30 mm; sordid white; surface dry and smooth; firm.

space

zarodniki

Wysyp zarodników biały, jasnokremowy. Zarodniki szerokoelipsoidalne lub prawie kuliste, drobno punktowane, 7-9 x 6-8 µm.
Spore print white, light creamy. Spores broadly ellipsoid or subglobose, finely punctate, 7-9 x 6-8 µm.

jadalne czy trujące? 🟡🟢

Jadalny[134], ale niesmaczny.[105]
Edible but of low quality.

występowanie

Jest w czekliście.[105]
Częsty. Owocniki wyrastają od lata do jesieni w lasach iglastych, rzadko w liściastych, szczególnie w lasach sosnowych na piasku.
Common. Summer to fall, in coniferous and hardwood forests, mostly in spruce forests on sandy soils.
Podobny jest gołąbek ostroblaszkowy (Russula acrifolia) ten ma piekący miąższ, zwłaszcza w blaszkach; początkowo wyraźnie czerwieniejący.
Close gołąbek ostroblaszkowy (Russula acrifolia) has hot taste, especially in gills, on cut quickly becoming reddish.
literatura · references
specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈
  • Gumińska B., Wojewoda W., 1983 — Grzyby i ich oznaczanie. p.407 [5]
  • Michael, Hennig, Kreisel., 1983 — Handbuch fur Pilzfreunde 5. Milchlinge und Taublinge (2 Auf. 1983) p.72 [18V]
  • Skirgiełło A., 1991 — Flora Polska. Grzyby. Tom XX. Gołąbek (Russula). p.6 [20]
  • Knudsen, H., Vesterholt, J., 2012 — Funga Nordica "2" p.150 [141]
  • Wojewoda W., 2003 — Checklist of polish larger basidiomycetes. [105]
  • dane w bazie „publikacji po 2000 r.” #[4220]
    Russula adusta (Pers.) Fr. · publikacje: Flisińska 2004, Flisińska 2000, Flisińska 2000a, Friedrich i Orzechowska 2002, Łuszczyński 2007, Łuszczyński 2008, Ławrynowicz 2000, Gierczyk i in. 2009, Wilga 2005c, Kryza i Puciata 2009, Narkiewicz 2011, Karasiński i in. 2015 , Halama 2015, Kozłowska i in. 2015, Pietras i in. 2016a, Grzesiak i in. 2017a, Wojewoda i in. 2016, Gierczyk i in. 2018a, Hoffeins i in. 2017, Gierczyk i in. 2019a, Kozłowska i in. 2019, Ślusarczyk 2019, Stasińska i Sotek 2020, Grzesiak i in. 2020, Chachuła i in. 2021, Wilga i Wantoch-Rekowski 2019

ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji