Mutinus ravenelii (Berk.) E. Fisch.

Młody owocnik w formie jajowatej, 15-20 mm średnicy, ze sznurami grzybni u podstawy, czysto białe. Dojrzały owocnik wychodzi poprzez pęknięcie osłony (pęknięcie nieregularne, na dwa płaty lub przez rozerwanie z pozostawieniem fragmentu na szczycie trzonka). W pokroju przypomina miniaturowego sromotnika smrodliwego (Phallus impudicus), część trzonka pod masą zarodnikonośną mocno malinowej barwy, poza tym biała; długość trzonka 60-85 mm, walcowaty, u podstawy węższy, szczyt stopniowo zwężający się i tępo zakończony, często z otworkiem; górna zwężająca się część pokryta oliwkowozieloną, śluzowatą masą zarodnikonośną, początkowo masa zarodnikonośna okryta delikatną błonką tej samej barwy. Dojrzały owocnik wydziela silny, odpychający fetor który zwabia muchy padlinożerne, tym samym przyczyniając się do rozprzestrzeniania zarodników.Młody owocnik w formie jajowatej, 15-20 mm średnicy, ze sznurami grzybni u podstawy, czysto białe. Dojrzały owocnik wychodzi poprzez pęknięcie osłony (pęknięcie nieregularne, na dwa płaty lub przez rozerwanie z pozostawieniem fragmentu na szczycie trzonka). W pokroju przypomina miniaturowego sromotnika smrodliwego (Phallus impudicus), część trzonka pod masą zarodnikonośną mocno malinowej barwy, poza tym biała; długość trzonka 60-85 mm, walcowaty, u podstawy węższy, szczyt stopniowo zwężający się i tępo zakończony, często z otworkiem; górna zwężająca się część pokryta oliwkowozieloną, śluzowatą masą zarodnikonośną, początkowo masa zarodnikonośna okryta delikatną błonką tej samej barwy. Dojrzały owocnik wydziela silny, odpychający fetor który zwabia muchy padlinożerne, tym samym przyczyniając się do rozprzestrzeniania zarodników.

Rzadki. Owocniki wyrastają w wilgotnych miejscach, bogatych w resztki organiczne, w parkach, ogrodach, lasach. Gatunek pochodzi z Ameryki Północnej, po raz pierwszy znaleziony w Europie w Niemczech w 1943 roku.Rzadki. Owocniki wyrastają w wilgotnych miejscach, bogatych w resztki organiczne, w parkach, ogrodach, lasach. Gatunek pochodzi z Ameryki Północnej, po raz pierwszy znaleziony w Europie w Niemczech w 1943 roku.

Częsty mądziak psi (Mutinus caninus) jest cały biały do jasnopomarańczowego. Częsty mądziak psi (Mutinus caninus) jest cały biały do jasnopomarańczowego.