Cortinarius alboviolaceus (Pers.: Fr.) Fr.

Kapelusz białawo-lila do jasnofioletowego, z wiekiem szybko blednący do białawo-żółtawego, brązowobiaławego, żółtobrązowawego; powierzchnia sucha, jedwabiście lśniąca z delikatnymi włókienkami; pod kapeluszem delikatna biała zasnówka z wiekiem porozrywana a jej resztki przybierają rdzawą barwę od osypujących się zarodników; 30 – 80 mm średnicy, początkowo stożkowaty, potem wypukły do rozpostartego, w centrum z garbkiem, u młodych brzeg podwinięty; mięsisty w części centralnej.

Trzon białofioletowy; do połowy wysokości z białawymi włókienkami osłony tworzącymi jednolite powleczenie lub pierścieniowate strefowania; młode z białymi resztkami zasnówki, potem przyprószonymi rdzawo, jest ona dość trwała; 50 – 80 (100) x 8 – 15 (20) mm; mięsisty, podstawa zgrubiała, zakończony bulwką lub stożkowatym zwężeniem.

Wysyp zarodników cynamonowobrązowy. Zarodniki bezbarwne, prawie elipsoidalne, drobno brodawkowane.

Bardzo pospolity. Owocniki wyrastają od sierpnia do października w lasach liściastych.