odczynniki do reakcji barwnych porostów

Wykonuje się podając kroplę odczynnika (szczegóły niżej) na plechę porostu. Najkorzystniej jest wykonywać pod mikroskopem stereoskopowym, na oderwanym, małym kawałku plechy położonym na kawałku bibuły filtracyjnej lub ręcznika papierowego itp.
Obserwuje się z rozróżnieniem na reakcję kory i miąższu. Zmiana barwy może być ulotna (zwłaszcza w przypadku C). Fragment plechy traktowany odczynnikami należy wyrzucić! (aby odczynnik nie uszkodził okazu zielnikowego).
Badanie można też wykonywać na szkiełku przedmiotowym, na osadzie z wysuszonego ekstraktu acetonowego. Pozwala to uniknąć maskowania reakcji przez zielone glony (w szczególności dotyczy to żółtych przebarwień w K).

Roztwór wodny 5-20%.

Demonstracja działania: złotorost ścienny (Xanthoria parietina) - tarczka apotecjum intensywnie czerwona.

Wygodniejszy jest w stosowaniu podchloryn sodu, gdyż zadany roztwór nie krystalizuje i pozostaje ciekły na próbce.

Ujdzie też każdy chlorowy preparat czyszczący typu wybielacz itp. W terenie wygodne mogą być te w formie ± żelowatej, choć lepiej czynić te obserwacje studyjnie, nie niszcząc większych fragmentów plechy.

Sprawdzenie działania: przylepnik łysawy (Melanelixia glabratula) - kora i miąższ krótkotrwale lecz intensywnie czerwone w miejscach drapanych igłą preparacyjną, paznokietnik ostrygowy (Hypocenomyce scalaris) j.w. (kwas lekanorowy).

paznokietnik ostrygowy (Hypocenomyce scalaris) j.w. (kwas lekanorowy)

Rzadko stosowany test o odwrotnej sekwencji (najpierw C, potem K).

Alkoholowy roztwór parafenylenodiaminy, parafenylenodwuaminy (p-phenylenediamine). Roztwór jest nietrwały, szybko ulega utlenieniu; powinien być przygotowywany na bieżąco.

Wygodniejszy w użyciu jest roztwór utrwalony (odczynnik Steinera): w 10ml zdemineralizowanej (i najlepiej odgazowanej przez gotowanie) wody rozpuszczamy 0.1 g p-fenylenodiaminy i 1 g siarczynu sodu (Na2SO3) oraz kroplę detergentu (płyn do mycia naczyń). Wg moich obserwacji działa po kilkunastu tygodniach.

Test świeżości odczynnika: misecznica proszkowata (Lecanora conizaeoides) - brzeg tarczki ceglastoczerwony.

Stosunkowo rzadko używany jako 1% roztwór w 70% etanolu [154]. W niektórych wypadkach daje fioletowe, fiołkowe, fioletowoniebieskie zabarwienie. Np. dla nie barwiących się innymi odczynnikami substancji, jak: kwas diwariaktowy, kwas skwamatowy lub jako dodatkowy test np. kwas alektoronowy.