grzyby.pl
 » Grzyby Polski » Reg. Fungi » Div. Ascomycota » subDiv. Pezizomycotina » Cl. Pezizomycetes » subCl. Pezizomycetidae » Ord. Pezizales » Fam. Pezizaceae » Peziza »

Peziza praetervisa Bres.

kustrzebka przeoczana
Peziza violacea Pers. Fr. ss. auct. non Dennis · Peziza viridaria sensu auct. brit.
autorzy i statusy taksonu są widoczne na szerszym ekranie 🛈
• Wg Mycobank Peziza praetervisa Bres. jest synonimem Daleomyces petersii (Berk.) Van Vooren; w GBIF to osobne taksony. (2023-1-9)
Peziza praetervisa (kustrzebka przeoczana)
zbiór
Peziza praetervisa (kustrzebka przeoczana)
młody owocnik
Peziza praetervisa (kustrzebka przeoczana)
pokrój
Peziza praetervisa (kustrzebka przeoczana)
spód owocnika w zbliżeniu

cechy makroskopowe

Owocnik krążkowaty, zwykle regularny, 10-30 mm średnicy; zewnętrze gładkie; szarawo niebieskie.

cechy mikroskopowe

Peziza praetervisa (kustrzebka przeoczana)
Zarodniki wąsko elipsoidalne, z dwoma kroplami, delikatnie brodawkowane, brodawki niskie, wydłużone, 12-15 × 7-8 µm.

występowanie

Jest w czekliście Chmiel (2006).[140]
Na wypaleniskach, 10-150 tygodni po ogniu.
Uwaga. Nomenklatura w obrębie kompleksu gatunków Peziza violacea, praetervisa, subviolacea, petersii, viridiana, lobulata jest bardzo skomplikowana. Podobna kustrzebka fioletowawa (Peziza pseudoviolacea) ma gładkie zarodniki, gdy dojrzałe to bez kropli.

wybrane okazy · selected collections

#11
05 10 08 - 7
/Slovakia, Strazovske vrchy Mts., Pruzina-Briestenne, pine stands near Preserve Briestenske skaly (BRI2, Q6977c)/
literatura · references
specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈
  • Hansen, L., Knudsen, H., 2000 — Nordic Macromycetes vol. 1. Ascomycetes. p.61 [108]
  • Chmiel, M.A., 2006 — Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski. Checklist of Polish larger Ascomycetes. [140]
  • dane w bazie „publikacji po 2000 r.” #[855]
    Peziza praetervisa Bres. · publikacje: Adamczyk 2003, Adamczyk 2003a, Adamczyk 2007a, Adamczyk 2005, Adamczyk 2009a, Adamczyk i in. 2012, Wojewoda i in. 2016, Wilga i Wantoch-Rekowski 2019

ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji