Przewodnik składa się z obszernej część ogólnej. Kluczem do sukcesu w każdej dziedzinie jest bowiem poznanie reguł i pojęć jej dotyczących oraz praktyka. Zapoznaj się z artykułami aby nauczyć się podstaw budowy grzybów, rozpoznawania ich cech diagnostycznych, technik wyszukiwania i zbierania owocników grzybów zarówno do jedzenia, jak i do nauki. Zapoznaj się z metodami i pojęciami koniecznymi dla skutecznego oznaczania gatunków.
Trochę brzmi to paradoksalnie, ale rozmiar atlasu przeznaczonego dla grzybiarza nie powinien być nazbyt obszerny. Statystyczny grzybiarz, zbiera owocniki zaledwie kilku rodzajów grzybów. Nieliczni grzybiarze-znawcy lub po prostu eksperymentatorzy, zbierają znacznie więcej niż dziesięć gatunków grzybów jadalnych. Są więc tacy, którzy zbierają tylko owocniki kurek, większość grzybiarzy zbiera także owocniki grzybów rurkowych, takich jak prawdziwki, podgrzybki, maślaki, koźlarze – łącznie daje to kilkanaście gatunków grzybów. Mniej liczni zbieracze mają w swoim repertuarze także owocniki niektórych grzybów blaszkowych, np. kani, gołąbków, pieczarek. Łącznia liczba faktycznie zbieranych grzybów jadalnych to około 60 gatunków. Do tej liczby nie wliczam gatunków grzybów jadalnych, które z racji nikłego rozmiaru lub dużej rzadkości występowania nie mają najmniejszego praktycznego znaczenia. Najistotniejsze dla grzybiarzy gatunki są ujęte w Atlasie - Niezbędniku Grzybiarza.
W opisach jest też to, co najważniejsze w atlasie grzybiarza - szczegółowe wskazówki o najbardziej prawdopodobnych pomyłkach i najpewniejszych cechach różnicujących podobne do siebie gatunki grzybów jadalnych i trujących.
Atlas dla początkującego przyrodnika
Nadmierna liczba pokazanych gatunków (w tym bardzo rzadkich) jest utrudnieniem dla przyrodnika, który dopiero zaczyna poznawać świat grzybów. W nadmiarze informacji łatwo się pogubić. Bardziej czytelna dla początkującego przyrodnika będzie informacja o kilkuset gatunkach grzybów - dużych, charakterystycznych, łatwych do oznaczenia, stosunkowo często spotykanych w lasach lub w miejskim otoczeniu. Sa to gatunki po prostu rzucające się w oczy. Choć są zwykle niejadalne lub trujące, ale są dostrzegane przez grzybiarzy i rodzą pytanie „co to za grzyb? czy ten grzyb jest jadalny?”. Przyrodnicy zainteresowani poznaniem grzybów, dzięki takiemu ujęciu mają zapewniony szybki start w rozpoznawaniu gatunków – przewodnik ten zawiera niemal wszystkie duże i stosunkowo częste grzyby Polski.
Podziękowania
Szczególne podziękowania dla dr Anny Kujawy (Instytut Środowiska Rolniczego i Leśnego PAN) za krytyczne przeczytanie znacznej części tekstu, uwagi, wskazówki i stwarzanie okazji dla wielu mikologicznych odkryć, wycieczki w terenie oraz aktywność, animację zainteresowania mikologią jako hobby na łamach bio-forum.pl i nie tylko.
Dla wszystkich, z którymi byłem na wycieczkach mikologicznych, w szczególności dla Joanny Snowarskiej, Błażeja Gierczyka, Tomasza Pachlewskiego, Braci Czechów i Słowaków, Marka Wołkowyckiego, Andresa Gmindera, Gerharda Webera, Marcina Piątka, Anny Ronikier, Mirosława Wantoch-Rekowskiego, Dariusza Karasińskiego, Michała Wójtowskiego za towarzystwo i wypatrzenie tego, co było obok.