Z powrotem do "oznaczania grzybów", "oświetlenie w mikroskopie".
[... w przygotowaniu ... , wymaga uzupełnienia i korekty] Przysłona polowa (czyli przysłona pola widzenia) decyduje a) o polu widzenia, gdy jest mniejsza niż odpowiednia przysłona pola widzenia w okularze, to ją widać i wtedy ona ogranicza pole widzenia, b) o intensywności poświaty zmniejszającej kontrast
Po nastawieniu ostrego widoku preparatu przystępujemy do ustawiania wysokości kondensora w takim położeniu aby uzyskać ostry obraz przysłony polowej w polu widzenia okularu.
Przysłonę polową należy tak zmniejszyć aby była pewność, że jej obraz zmieści się w polu wiedzenia okularu. Jeśli nie mamy pewności należy ją zmniejszyć maksymalnie. Przysłony polowej możemy nie widzieć jeśli na drodze światła z niej wychodzącej znajdą się elementy matowe, np. filtr matowy lub matowa soczewka rozpraszająca dołączona do kondensora (taka np. jest w zestawie z kondensorem PZO).
Przy ostatecznym ustawieniu przysłony polowej kierujemy się widokiem krawędzi blaszek przesłony, która powinna być ostro widoczna. Często pomocne są wszelkie zadziory blaszek (na fot. w dolnej części przesłony, nieco w prawo). Barwna poświata (efekt aberacji chromatycznej zwykłych kondensorów Abbego) powinna przechodzić na krawędzi przesłony z czerwonej w niebieską możliwie wąskim pasmem i barwy powinny być równomiernie rozłożone na całym obwodzie źrenicy przysłony.
Przesłona w okolicach właściwego ustawienia.
Obraz przesłony nieostry "w stronę niebieskiego".
Z powrotem do "oznaczania grzybów", "oświetlenie w mikroskopie".