Wypad na uszaki uwieńczony pełnym sukcesem, dwie łubianki polskich mun zebrane w ciągu godziny, ilość grzybów podałam orientacyjnie, no bo trudno się jednoznacznie określić z grzybami nadrzewnymi, no ale nie wyzbierałam wszystkich, bo uznałam, że wystarczy😀
Po mroźnej nocy niedziela słoneczna i lekki plus, idealna pogoda na spacerek, zatem postanowiliśmy zobaczyć, czy znajdziemy uszaki. Miejsce mieliśmy znane dobrze, bo co roku zbieramy tam kwiaty dzikiego bzu na zimowe lecznicze herbatki oraz owoce bzu na nalewki. Trzeba więc było tylko sprawdzić, czy bzy nie obdarzą nas również jakimiś zimowymi darami. Ja też juz miałam dość siedzenia w domu od początku listopada, więc mimo że noszę jeszcze ortezę, to podjechaliśmy w naszą bzową alejkę. Miejsce idealne na takie zbiory, wygląda to tak, że na skraju lasu na granicy z polem ornym rośnie sobie długi na kilkaset metrów rząd starych bzów. Nie na każdym były uszaki, ale tak mniej więcej na co czwartym. Zauważyłam, że rosną na starych, właściwie martwych pniach, to by tłumaczyło, dlaczego niezbyt chętnie chcą się zaszczepić na moim bzie w ogródku, po prostu jest za ładny i zadbany 😉 Chyba też lubią wilgoć, bo najładniejsze okazy znajdowały się na nisko rosnących gałęziach, tak do 50 cm nad ziemią, wiele było pod śniegiem, natomiast wyżej też były, ale małe i niekiedy lekko podsuszone. Tak więc mój rok grzybowy zaczął się od przypadkowych, pierwszych w życiu uszaków w styczniu i skończył na okazałych zbiorach w grudniu. Było dobrze 👍