| ||||||
| ||||||
cechy makroskopowe
Gatunek dość wyróżniający się. Charakterystyczna dla tego gatunku jest wrzecionowato zwężająca się, zagłębiona w podłożu podstawa trzonu; ± jednakowe, ciemnoczerwonobrązowe zabarwienie wszystkich części owocnika.
Kapelusz higrofaniczny, wilgotny - ciemny czerwonobrązowy, rdzawobrązowy, w centrum jaśniejszy, zwykle z rdzawymi lub żółtawymi plamami, suchy - jaśniejszy, czerwonawożółty; 30-90 mm średnicy, początkowo półkulisty, szerokostożkowaty, z wiekiem wypukły do niemal płaskiego, z niskim, szerokim garbkiem; powierzchnia gładka do nieco nierównej, matowa; brzeg początkowo podwinięty, z wiekiem do wywiniętego, gdy jest wilgotny to prześwitujące prążkowanie widoczne jedynie na brzegu, z wiekiem brzeg niereularny.
Trzon w górze barwy blaszek, ku podstawie ciemny czerwonawobrązowy, zwykle z rdzawymi plamami; 50-110(160) × 8-20 mm, wrzecionowaty lub wrzecionowato zwężający się jedynie w dolnej, zagłębionej w podłożu, części i przechodzący wkorzeniokształtne czarne sklerocjum; zwykle powyginany, nieregularnie przypłaszczony; pełny lub z wąskim kanałem; powierzchnia silnie wzdłużnie włóknista, gładka lub delikatnie biało oprószona, matowa lub lśniąca.
Barwa wysypu zarodników biała, nieco żółknąca przy wysychaniu.
cechy mikroskopowe
Zarodniki elipsoidalne, czasem migdałowate; 5.5-6.5 × 3-4 µm, Q=1.3-1.9 avQ=1.7. Żadne komórki nie są amyloidalne lub dekstrynoidalne.
jadalne czy trujące? 🟡
występowanie
Jest w czekliście. [105]
Szeroko rozpowszechniony ale niezbyt częsty. Owocniki wyrastają od wczesnego lata do jesieni, pojedynczo lub w niewielkich wiązkach, w pobliżu pni i pniaków, na korzeniach żywych i martwych dębów (rzadko na brzozie, kasztanie, buku), preferuje gleby żyzne. Pasożyt i saprotrof.
Owocniki głęboko przytwierdzone do podłoża korzeniastą podstawą trzonu, biorącą swój początek z czarnej, nieregularnej skleroty.
wybrane okazy · selected collections ⇈
#12
/okolice Wrocławia/
